Okul Çağında Dispraksi ve Ergoterapi

Dispraksi, nörolojik süreçleri içerisine alan günlük yaşamdaki temel becerileri başlatma, sürdürmede ve sonlandırma da ihtiyaç duyulan planlama becerimizdeki bozukluktur. Bu bozukluktan etkilenen çocuklar, genellikle beceriksiz ve sakar görünürler. Becerileri öğrenmede yavaş olup, genellikle görevlerden kaçınabilirler. Yani durum, sakarlıktan daha fazlası olup, bireyin motor becerilerini öğrenme, gerçekleştirme ve sürdürme becerileri etkilenmiştir.

Görevlerden veya temel becerilerinden kaçınmaları, örn; yemek yeme aktivitesi, banyo yapma, diş fırçalama gibi onların tembel veya beceriksiz olarak etiketlenmelerine neden olabilmektedir. Bu durum sosyal alanlarda akranlarıyla olan oyunlarını güçleştirirken, çocuk zamanla daha bireysel sürdürülen oyunları tercih edebilmektedir. Bununla birlikte yapılan araştırmalarda, Dispraksi olan çocukların daha düşük öz saygıya sahip olduklarını, daha endişeli olduklarını, sosyal olarak daha az kabul gördüklerini hissettiklerini göstermiştir.

Okul çağı çocuklarında bu durum, kitaptaki bir yazıyı deftere geçirmeye çalışırken zorlanmaların yaşanmasıyla gündeme gelebilmektedir. Arka planda genellikle yeme problemleri, dikkat dağınıklığı ve akran ilişkileri problemlerinden bahsedilir. Bu sebeple çocuklar günlük yaşam becerilerine katılım gösterirken kaçınma eyleminde çokça bulunabilmektedirler. Tahmin edersiniz ki bu durum duygusal ve davranışsal gelişimi olumsuz etkileyebilmektedir.

Ergoterapistler, planlama ve organize etmede zorluklar yaşayan çocuklar için bireyselleştirilmiş terapi programı uygular. Program inci inci işlenirken, çocuk planlamanın birinci basamağı olan fikri, çevre ile amaçlı etkileşime girerek üretmeye başlar. Bu fikirler genişledikçe, Motor ve duyusal sistemleri içeren amaca yönelik uyarlamalı bir yanıtı planlama ve yapılandırma becerisi gelişir. Ve son olarak, Bu amaçları yürütmek ve planları hayata geçirmeyi hedef alan yürütme becerisini geliştirmeyi hedef alırlar.

Ergoterapist

Münevver Özaydın